ÇOCUK VE MİMARLIK ATÖLYESİ 2015,KASIM DENEYİMİ
İLK TANIŞMA VE İLK
BULUŞMA.....................................................10 Aralık 2015
10 Aralık Perşembe günü Rafet Genç Kreşinin Önünde
büyük bir heyecan ve tedirginlikle buluştuk. Kreşin sorumlusu Nazmiye Hanım çok
sıcak kanlı hoşgörülü bir şekilde karşıladı. Koridorlardan çocukların neşeli
haylaz sesleri geliyor ve birbirimize bakıyorduk. İlk tedirginliği atlattıktan
sonra Nazmiye hanım ve tanışmaya gittiğimiz öğrencilerin sınıf öğretmeniyle
birlikte sınıfa geçtik. Sınıftaki çocuklar çok heyecanlı, şaşkın ve meraklı.
Bizleri gördüklerinde ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Öğretmenlerinin eşliğinde
bizlerin ne amaçla buraya geldiğimizi söyledikten sonra üzerlerindeki
çekingenliği atmaya başladılar. Eğlenceli ve hareketli gecen oyun eşliğinde tanışma
faslından sonra artık kontrol onların eline geçti. Sınıflar oldukça heyecanlı
bizimle ne yapacaklarını bilmiyorlar. Mimar nedir diye soruyoruz. Hayretler
içerisinde bütün gözler üzerimizde, gözlerindeki
sevinci görmemek mümkün değil. Öğretmenim(hocam) diye seslenmeye ve konuşmaya
çalışıyorlar. Bizler öğretmen olmadığımızı anlatmaya çalışıyoruz bize
isimlerimizle hitap etmelerini istiyoruz ve tamam öğretmenim diyip tekrar
arkadaşlarıyla oyun oynamaya çalışıyorlar J Çünkü biz
onlarla arkadaş olmaya oynamaya geldik. Onların sıcacık bakışları güzel gülen
suratları ışıl ışıl parlaya gözleri bizleri heyecanlandırıp güç veriyor..
İlk sorular ve
cevaplar
“Mimar
nedir ne iş yapar biliyor musunuz ?” diye sorduğumuzda.
Parmaklar aniden kalkıyor hatta söz almadan
anlatmaya başlıyorlar.
“bence mimarlar ev yapar.”
“mimar; mimar annem benim birşeyler çiziyor.”
“Benim amcam mimar işe gidip geliyor.”
“Ev çizer.”
Bizler iki üç bir şey anlattıktan sonra
sakinleştirmeye öğretmenleri yetişti ve asıl amacımız olan çocukların
dünyasında mimarı anlatmaya çalıştık.
Sakinleştiklerinde sorular devam ediyor ve hayal
dünyalarınının büyüsüne kapılıyoruz.
Sonra bir kentte nelerin olması gerektiğini
sorduğumuzda?
“Büyük bir uğultu ve cevaplar gelmeye başladı.
Ev.
Araba.
Kreş.
“Biraz bizim yönlendirdiğimiz sorularla cevap
vermeye başladılar.”
Oyun eşliğinde sorulan sorulara verilen cevaplarla
kendi kentlerini oluşturmaya başladılar.
Ev, okul, pazaryeri, park, hastane, üniversite, iş
merkezi( AVM), hayvanat bahçesi, pazaryeri vs..
“Her biri bir yapı olarak sınıfın içinde kent
oluşturduk.”
“Ayakta olmaktan yorulan çocuklar minderlere teker
teker oturmaya başladılar. Sonra bizler sınıftaki masa ve sandalyeleri
ayarlayarak öğretmenlerinden boya kalemi ve kağıt aldık ve oynadıkları oyunda
oluşturdukları kenti çizmelerini istedik.”
İlginç
hikayeler ve sonuçlar.
“ Tabi çizmelerini istediğimiz kent planlarından
ziyade kendi hayal dünyalarındaki bazı simgeleri, oyuncakları vs. şeyleri
çizdiler.”
-
Aile çizmişti
(sorduğumuzda neden aile çizdiğini bize verilen cevap güzeldi)
İclal bizi
o kadar şaşırttı ki.. çizdiği şeyi anlatmasını istedik ve dedi ki “Aile
çizdim.” Olur muydu ki biz inşa edilecek şeyi “yapı” olarak düşünmüştük. Oysa o
bize ders verir gibi cevap verdi: “Herkesin inşa etmesi gereken ilk şey
ailedir.” Biz birbirimize baktık ve aldığımız dersi sindirmeye çalıştık.
- Bir
roket.. ( ortada bir roket vardı korkarım ki Toprak bizi yanlış anladı diye
düşünürken o müthiş hayal gücüyle bizi şaşırttı. )
“
Toprak bir roket çizmişsin. “ derken o şaşırtan cevap.. “öğretmenim bu uzayda
yaşayan insanlar için. Bir de koruyucu kalkan yaptım onları kötülüklerden
korumak için..”
SONUÇ :Şaşkın tedirgin acaba üstesin
gelebilir miyiz düşüncesinden kurtulmuş güzel bir karşılaşma idi, gülen
gözlerle soru cevap oyun eşiğinde farkındalığı yaratmış gibiydik. Birbirlerimize
alışmış hiç ayrılmak istemiyorduk. Heyecanlıydık. Güldük, eğlendik, yaramazlık
yaptık, oyun oynadık bizleri bırakmıyorlardı. Hergün gelin diyorlardı. Kreşte
bu etkinliklerin daha güzel geçeceğine inandık ve haftaya Perşembe günü tekrar
gelmek için sabırsızlanıyoruz.
Yorumlar
Yorum Gönder